Top 5 griezelige Pokémon -inzendingen onthuld

Pokémon staat bekend om zijn gezinsvriendelijke aantrekkingskracht, waarbij alle mainline-games de E voor iedereen verdienen. Dit betekent dat kinderen van alle leeftijden kunnen genieten van de levendige wereld en lieve personages. Terwijl iconen zoals Pikachu en Eevee voorop staan, hebben sommige Pokémon verrassend donkere achtergrondverhalen. Verhalen over ontvoeringen en zelfs brute moorden liggen op de loer in de Pokédex -inzendingen van bepaalde griezelige Pokémon, naast andere huiveringwekkende verhalen.

IGN heeft verzameld wat we beschouwen als de vijf engste Pokédex -inzendingen, hoewel deze lijst verre van uitputtend is. Opmerkelijke vermeldingen zijn onder meer Mimikyu, een Pokémon die zo angstaanjagend is dat het zichzelf vermomt als Pikachu om vrienden te maken, terwijl het de ondergang van de mascotte van de franchise uitzet; Haunter, die heimelijk mensen volgt op donkere steegjes om ze te likken, wat fatale stuiptrekkingen veroorzaakt; en Hypno, die in de Pokémon Children's Show een verhaallijn heeft waarbij kinderen hypnotiseren en ontvoeren om hun dromen te consumeren.

Het was een vreugdevolle vrijdag voor het jonge meisje uit Floaroma Town. Ze wilde graag beginnen met het plukken van het weekend, ze haastte zich door het ontbijt, opgewonden voor de komende dagen met haar ouders. Haar bestemming was de Valley Windworks, bekend om zijn unieke bloemen. Hoewel ze wist dat het riskant was zonder een Pokémon aan haar zijde, waagde ze zich naar deze serene plek in Sinnoh.

Bij aankomst was ze niet in de ban van de levendige bloemen, maar door een betoverende paarse ballon die gracieus zweefde. Ernaar getrokken, pakte ze zijn touw, maar schrok om te schokken toen de ballon draaide om een ​​gezicht te onthullen met een geel kruis en donkere, lege ogen. Het trok zachtjes en ze volgde, lachte eerst. Maar de ballon bleef haar verder en hoger trekken, totdat het touw haar pols verlichtte. Het meisje, noch te zwaar noch te resistent, werd weggeleid en nooit meer gezien.

DRIFLOON, de ballon Pokémon, brengt een sinistere draai aan het anders vrolijke beeld van het speeltje van een kind. Terwijl sommige van zijn Pokédex -inzendingen relatief goedaardig zijn en het noemen als een "Pokémon gevormd door de geesten van mensen en Pokémon", duiken anderen in een donkerder gebied. "Het trekt aan de handen van kinderen om ze weg te stelen", waarschuwt een inzending. Een andere huiveringwekkende inzending stelt: "Elk kind dat drijflon aftelt voor een ballon en eraan vasthoudt, kan vermist worden." En een derde voegt eraan toe: "Het ronde lichaam is gevuld met zielen en breidt zich uit elke keer dat het iemand weggaat." De griezelige optredens van Difloon zijn beperkt tot vrijdag in de Valley Windworks in Diamond en Pearl, wat bijdraagt ​​aan zijn mysterieuze allure en er een spookachtig enigma van veranderen.

Banet

De ouders van een jonge jongen keken hulpeloos toe terwijl zijn gezondheid verslechterde. Zijn koorts stond op, zijn huid werd grijs en zijn toespraak werd onsamenhangend. Ondanks de inspanningen van de beste artsen in Mauville en Slateport, verslechterde zijn toestand. In zijn delirium fluisterde hij: "Mijn pop." Wanhopig brachten zijn ouders hem verschillende speelgoed uit zijn collectie, maar hij verwierp ze allemaal en duwde ze weg met de kleine kracht die hij had achtergelaten.

Verward doorzochten zijn ouders hun huis totdat ze een vervaagde, haveloze pop vonden met gloeiende rode ogen en een gouden rits voor een mond onder het bed. De moeder herkende het als een pop die haar zoon ooit koesterde, die ze had weggegooid toen ze hem nieuwe Poké -poppen van Lilycove kochten. Nu, bedekt met scherpe pennen en een sinistere aura uit te stoelen, leek de pop naar hen te staren. Terwijl de jongen ernaar reikte, sprong de pop uit de greep van de moeder en uit het raam. Wonder bovenalig leek de toestand van de jongen enigszins te verbeteren.

Zelfs in het gezinsvriendelijke Pokémon-universum vinden klassieke horrorthema's hun plaats. Banette, de Marionette Pokémon, belichaamt de wraakzuchtige geest van een weggegooide pop, die doet denken aan horroriconen zoals Annabelle of Chucky. "Een pop die een Pokémon werd over zijn wrok omdat hij rommel is. Het zoekt het kind dat het heeft verstoten", leest een Pokédex -inzending. Een andere stelt: "Deze Pokémon is ontwikkeld uit een verlaten pop die een wrok heeft verzameld. Het wordt gezien in donkere steegjes." Een derde inzending voegt onheilspellend toe: "Het is een gevuld speelgoed dat werd weggegooid en bezeten werd, ooit op zoek naar degene die het weggooide zodat het zijn wraak kan eisen." Banette kanaliseert zijn kwaadaardigheid door zelf toegebrachte schade, met behulp van spelden om pijn te doen aan het kind dat het heeft verlaten. Alleen door zijn glimlach uit te ritsen of weer liefde te tonen, kan zijn negatieve energie worden weggenomen.

Zandygast

Op een zonnige dag op Big Wave Beach op Melemele Island was de sfeer gevuld met vreugde. Terwijl sommigen surfen en anderen zonnebaden, bouwden kinderen zandkastelen. Terwijl de zon begon te ondergaan, vertrokken de meeste kinderen, maar één jongen bleef vastbesloten om zijn indrukwekkende creatie te voltooien. Zonder medeweten van hem veranderden de andere zandkastelen in iets sinister.

Naarmate de schaduwen verlengden, merkte de jongen eindelijk de griezelige transformatie op. Vóór hem stond een Pokémon die leek op een zandkasteel, maar met een gapende mond en zielloze ogen. Ervan uitgaande dat het vriendelijk was, reikte hij naar een rode schade die in zijn hoofd werd ingebed, maar de Pokémon overspoelde zijn hand, daarna zijn hele arm, en uiteindelijk zijn hele lichaam, zoals Quicksand.

In tegenstelling tot wat men zou verwachten van zijn zonnige, speelse uiterlijk, herbergt Sandygast een donker geheim. "Als je zandheuvels bouwt wanneer je speelt, vernietig ze dan voordat je naar huis gaat, of ze kunnen bezeten raken en Sandygast worden," waarschuwt een Pokédex -inzending. Een ander waarschuwt: "Sandygast bewoont voornamelijk op stranden. Het neemt de controle over iedereen die zijn hand in zijn mond legt, waardoor ze zijn lichaam groter moeten maken." De ware horror ontvouwt zich wanneer Sandygast evolueert naar Palossand, wiens Pokédex -inzendingen onthullen: "Palossand staat bekend als de Beach Nightmare. Het trekt zijn prooi in het zand door het zand zelf te besturen, en dan zuigt het hun ziel uit." Zowel Sandygast als Palossand voeden zich met de vitaliteit van hun slachtoffers, zoals blijkt uit een andere inzending: "Begraven onder het kasteel zijn massa's opgedroogde botten van degenen wiens vitaliteit het heeft afgevoerd."

Trillig

Na het drukke seizoen genoot een oudere vrouw van haar vredige ochtendzwemmen in Unella Town. Ondanks het koelere water en woelige golven, waagde ze zich uit en genoot van haar eenzaamheid. De stroom droeg haar echter verder van de kust dan ze zich realiseerde. Terwijl ze probeerde terug te keren, nam haar kracht af en merkte ze dat ze weinig vooruitgang boekte.

Op dat moment dook er een Pokémon bij haar in de buurt. Aanvankelijk voorzichtig, verwelkomde ze zijn aanpak, ervan uitgaande dat het bedoeld was om te helpen. Ze greep zijn lichaam vast toen het zijn armen om haar heen sloeg, waardoor ze een moment kon rusten. Maar toen ze probeerde terug te zwemmen, merkte ze dat ze geïmmobiliseerd was. De Pokémon, met zijn verre blik, begon te zinken en trok haar ermee naar beneden. Verlamd en hulpeloos, werd ze in de diepten van de oceaan gesleept.

Frillish, de zwevende Pokémon, verbergt zijn dodelijke aard achter een eenvoudige buitenkant. Het ontwerp maakt gebruik van gemeenschappelijke angsten voor de onbekende diepten van de oceaan. "Met zijn dunne, sluierachtige armen gewikkeld rond het lichaam van zijn tegenstander, zinkt het naar de oceaanbodem", zegt zijn oorspronkelijke Pokédex-inzending. Een andere inzending onthult: "De dunne, sluierachtige armen hebben tienduizenden giftige stingers. Ze verlammen prooi met gif en slepen ze vervolgens naar hun lair, vijf mijl onder het oppervlak." De slachtoffers van Frillish blijven bij bewustzijn terwijl ze naar hun ondergang worden getrokken, zich volledig bewust van hun naderende lot totdat ze verdrinken.

Froslass

Te midden van een sneeuwstorm op een berg hoorde een man een klop op zijn deur en de kreet van een vrouw om hulp. Ondanks de gevaarlijke omstandigheden waagde hij zich om te zoeken, alleen om gedesoriënteerd te worden in de storm. Op zoek naar onderdak stuitte hij op een grot, die, hoewel bevriezen, veiliger leek dan de sneeuwstorm buiten.

Binnen vond hij de muren van de grot ingekapseld in ijs, waarbij hij de bevroren lichamen van eerdere slachtoffers bewaarde. Terwijl hij probeerde te vertrekken, blokkeerde een spookachtige Pokémon, Froslass, zijn pad. Het ademde een huiveringwekkende adem uit die hem solide bevroor en veranderde hem in een andere macabere decoratie in zijn ijzige hol.

Froslass combineert elementen van de Japanse Yōkai Yuki-Nonna en de Griekse mythe van Medusa. "De ziel van een vrouw die verloren was op een besneeuwde berg bezat een ijspegel, en werd deze Pokémon. Het voedsel dat het meest geniet, is de zielen van mensen," luidt een inzending. Een andere huiveringwekkende inzending stelt: "Het bevriest wandelaars die zijn gekomen om besneeuwde bergen te beklimmen en ze terug naar zijn huis te dragen. Het gaat alleen achter mannen aan die het denkt zijn knap." Froslass lokt zijn slachtoffers tijdens Blizzards en sleept ze naar zijn hol om te worden weergegeven als bevroren "decoraties".