ทำไม Assassin's Creed 2 และ 3 ถึงมีการเขียนที่ดีที่สุดในซีรีส์ที่เคยเห็น

หนึ่งในช่วงเวลาที่น่าจดจำที่สุดในซีรีส์ Creed ของ Assassin ทั้งหมดเกิดขึ้นใกล้จุดเริ่มต้นของ Assassin's Creed 3 เมื่อ Haytham Kenway ได้รวมกลุ่มนักฆ่าในโลกใหม่ อย่างไรก็ตามผู้เล่นจะนำไปสู่การเปิดเผยที่น่าตกใจว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่พันธมิตร แต่เป็นศัตรู เฮย์แทมแม้จะมีใบมีดที่ซ่อนอยู่และมีเสน่ห์ที่ชวนให้นึกถึง Ezio Auditore ได้รับการแสดงให้เห็นว่าเป็นฮีโร่จนถึงจุดนี้ปลดปล่อยชาวอเมริกันพื้นเมืองและเผชิญหน้ากับ Redcoats ของอังกฤษ มันก็ต่อเมื่อเขาใช้ Templar Creed "พ่อแห่งความเข้าใจขอแนะนำเรา" ว่ามันชัดเจนว่าเขาเป็นเทมพลาร์ไม่ใช่นักฆ่า

การบิดนี้เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงศักยภาพเต็มรูปแบบของซีรี่ส์ Creed ของ Assassin เกมดั้งเดิมแนะนำแนวคิดของการติดตามและกำจัดเป้าหมาย แต่ขาดความลึกในการพัฒนาตัวละคร Assassin's Creed 2 ได้รับการปรับปรุงด้วยการแนะนำ Ezio ที่เป็นสัญลักษณ์ แต่คนร้ายยังคงด้อยพัฒนาดังที่เห็นด้วย Cesare Borgia ใน Assassin's Creed: Brotherhood มันไม่ได้จนกว่า Assassin's Creed 3 ซึ่งตั้งอยู่ระหว่างการปฏิวัติอเมริกาที่ Ubisoft ลงทุนอย่างแท้จริงในการพัฒนาทั้งตัวละครเอกและศัตรู การมุ่งเน้นนี้สร้างการเล่าเรื่องที่ไร้รอยต่อและบรรลุความสามัคคีที่สมบูรณ์แบบระหว่างการเล่นเกมและการเล่าเรื่องซึ่งเป็นความสมดุลที่ยังไม่ได้ทำซ้ำในรายการในภายหลัง

ในขณะที่ยุค RPG ปัจจุบันของ Assassin's Creed ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดีหลายคนเชื่อว่าซีรีส์นี้ลดลง คุณลักษณะบางอย่างนี้กับองค์ประกอบที่แปลกประหลาดมากขึ้นเช่นการต่อสู้กับเทพเจ้าเช่น Anubis และ Fenrir ในขณะที่คนอื่น ๆ วิพากษ์วิจารณ์การแนะนำตัวเลือกความรักที่หลากหลายหรือการใช้ตัวเลขทางประวัติศาสตร์จริงเช่น Yasuke ในเงาของ Assassin อย่างไรก็ตามฉันเชื่อว่าสาเหตุที่แท้จริงคือการเปลี่ยนจากเรื่องเล่าที่ขับเคลื่อนด้วยตัวละครซึ่งถูกบดบังด้วยองค์ประกอบเปิดกว้างที่กว้างขวาง

เมื่อเวลาผ่านไป Assassin's Creed ได้พัฒนามาจากรากแอ็คชั่นผจญภัยเพื่อรวมกลไก RPG, ต้นไม้บทสนทนา, ระบบ XP, กล่องยกเค้า, microtransactions และการปรับแต่งเกียร์ แต่เมื่อเกมมีขนาดใหญ่ขึ้นพวกเขาก็เริ่มรู้สึกกลวงมากขึ้นไม่เพียง แต่ในแง่ของภารกิจด้านซ้ำ ๆ แต่ยังอยู่ในการเล่าเรื่องด้วย ตัวอย่างเช่นในขณะที่ Creed Odyssey ของ Assassin เสนอเนื้อหามากกว่า Assassin's Creed 2 แต่ส่วนใหญ่ก็รู้สึกได้ถึงการกลั่นกรองและดื่มด่ำน้อยลง การเปลี่ยนไปสู่การเลือกผู้เล่นในบทสนทนาและการกระทำสามารถทำให้สคริปต์เจือจางได้ส่งผลให้ตัวละครที่ขาดความลึกและภาษาโปแลนด์ที่เห็นในเรื่องเล่าก่อนหน้านี้

การเปลี่ยนแปลงนี้เห็นได้ชัดเมื่อเปรียบเทียบการพัฒนาตัวละครที่หลากหลายของยุค Xbox 360/PS3 กับรายการล่าสุด ช่วงเวลาที่โดดเด่นเช่นคำพูดที่ทรงพลังของ Ezio หลังจากเอาชนะ Savonarola หรือ Soliloquy Tragicomic ของ Haytham เมื่อถูกฆ่าโดยคอนเนอร์ลูกชายของเขาแสดงการเขียนที่ดีที่สุดของซีรีส์:

"อย่าคิดว่าฉันมีความตั้งใจที่จะกอดแก้มของคุณและบอกว่าฉันผิดฉันจะไม่ร้องไห้และสงสัยว่าอาจเป็นอย่างไรฉันแน่ใจว่าคุณเข้าใจ แต่ฉันก็ภูมิใจในตัวคุณในทางที่คุณแสดงความเชื่อมั่นอย่างแรงกล้าความกล้าหาญ

วิธีการบรรยายได้เปลี่ยนไปในแง่ของความซับซ้อนทางศีลธรรม ในขณะที่เกมสมัยใหม่มักจะทำให้ความขัดแย้งของ Assassins ง่ายขึ้น = Good and Templars = ไม่ดีชื่อก่อนหน้านี้สำรวจพื้นที่สีเทาระหว่างกลุ่มเหล่านี้ ใน Assassin's Creed 3 คำที่กำลังจะตายของ Templar แต่ละคำท้าทายความเชื่อของคอนเนอร์บังคับให้ผู้เล่นตั้งคำถามถึงความชอบธรรมของสาเหตุของพวกเขา ความพยายามของ Haytham ในการบ่อนทำลายความไว้วางใจของคอนเนอร์ในจอร์จวอชิงตันและการเปิดเผยบทบาทของวอชิงตันในการเผาหมู่บ้านของคอนเนอร์เพิ่มเลเยอร์ให้กับเรื่องราวทำให้ผู้เล่นมีคำถามมากกว่าคำตอบ - เป็นจุดเด่นของการเล่าเรื่องที่แข็งแกร่ง

การสะท้อนประวัติศาสตร์ของซีรีส์เป็นที่ชัดเจนว่าทำไม "ครอบครัวของ Ezio" จากซาวด์แทร็ก Creed 2 ของ Assassin กลายเป็นธีมของแฟรนไชส์ เกมยุค PS3 โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Assassin's Creed 2 และ 3 นั้นเป็นตัวละครที่ขับเคลื่อนด้วยตัวละครอย่างลึกซึ้งโดยมี "ครอบครัวของ Ezio" ซึ่งไม่เพียง แต่ทำให้เกิดการตั้งค่า แต่เป็นโศกนาฏกรรมส่วนตัวของ Ezio ในขณะที่ฉันชื่นชมโลกที่กว้างขวางและกราฟิกที่น่าทึ่งของเกม Assassin's Creed ล่าสุดฉันหวังว่าซีรีส์จะกลับไปสู่รากเหง้าของเรื่องราวที่เน้นตัวละครเป็นศูนย์กลาง แต่ในตลาดปัจจุบันที่ครอบงำด้วยโลกเปิดกว้างและความทะเยอทะยานในการบริการสดการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวอาจไม่สอดคล้องกับแนวทางปฏิบัติ "ธุรกิจที่ดี"