Neil Druckmann op "The Last of Us" vervolg: nooit gepland

Tijdens de Dice -top in Las Vegas bespraken de Naughty Dog's Neil Druckmann en Sony Santa Monica's Cory Barlog het doordringende thema van twijfel in game -ontwikkeling. Hun uurlange gesprek had betrekking op zelftwijfel, het identificeren van succesvolle ideeën en het naderen van karakterontwikkeling in meerdere games.

Druckmann's benadering van vervolgjes verraste het publiek. Hij onthulde dat hij niet van plan is vervolg tijdens het werken aan het eerste spel, waarin staat dat dit zelf-saboteren is. Hij richt zich uitsluitend op het huidige project en beschouwt elke game als potentieel zijn laatste. Elke vervolgideeën worden organisch opgenomen, in plaats van vooraf gepland te zijn. Hij gebruikt werk uit het verleden als een springplank en identificeert onopgeloste elementen en potentiële karakterbogen. Als er geen boeiende richting bestaat, suggereert hij dat het verhaal van het personage kan worden afgesloten. Hij noemde de Uncharted -serie als een voorbeeld en benadrukte de iteratieve aard van karakterontwikkeling en verhaalprogressie in elke aflevering.

Barlog beschreef daarentegen een zorgvuldig geplande, onderling verbonden aanpak, waarbij zijn proces werd vergeleken met een complexe samenzweringsbord. Hij geniet van het verbinden van huidige projecten met ideeën die jaren eerder zijn bedacht, zelfs tientallen jaren eerder. Hij erkende echter de inherente stress en het potentieel voor conflict dat deze methode presenteert, gezien de verschuivende teams en evoluerende perspectieven in meerdere projecten. Hij benadrukte de uitdagingen van het handhaven van een langetermijnvisie in tal van personeelsveranderingen en potentiële creatieve meningsverschillen.

Druckmann uitte een gebrek aan het vertrouwen dat nodig was voor de langetermijnplanningsstijl van Barlog, wat er de voorkeur aan gaf zich te concentreren op onmiddellijke taken in plaats van op verre doelen.

Het gesprek verschoof naar de emotionele tol van spelontwikkeling. Druckmann deelde een aangrijpende anekdote over het perspectief van Pedro Pascal op kunst als "de reden om 's ochtends wakker te worden", en benadrukte de passie die het creatieve proces voedt ondanks de inherente stress, negativiteit en zelfs bedreigingen. Hij erkende de enorme druk, maar benadrukte het voorrecht om samen te werken met getalenteerde individuen.

Druckmann stelde vervolgens een vraag aan Barlog over het punt waarop de creatieve drive 'genoeg' wordt, vooral in het licht van het recente pensioen van een collega.

De reactie van Barlog was openhartig en introspectief. Hij gaf toe dat de drive onverzadigbaar is, een meedogenloze interne druk die doorgaat, zelfs na het behalen van aanzienlijk succes. Het bereiken van een mijlpaal brengt geen voldoening; In plaats daarvan onthult het nieuwe, nog meer uitdagende doelen. Hij beschreef dit als een "demon van obsessie" die waardering voor prestaties voorkomt.

Druckmann weergalmde dit sentiment maar met een meer gemeten toon. Hij besprak zijn geleidelijke terugtrekking van dagelijkse taken om kansen voor anderen te creëren, uiteindelijk streven naar volledige verwijdering van de intense eisen van de industrie.

Barlog verklaarde in een humoristisch contrapunt zijn voornemen om met pensioen te gaan.