Neil Druckmann sa "The Last Of Us" na mga pagkakasunod -sunod: hindi pinlano

Sa Dice Summit sa Las Vegas, tinalakay ng Neil Druckmann ng Neil Dog at ang Cory Barlog ng Santa Santa Monica na tinalakay ang malaganap na tema ng pag -aalinlangan sa pag -unlad ng laro. Ang kanilang oras na pag-uusap ay sumaklaw sa pagdududa sa sarili, pagkilala ng matagumpay na mga ideya, at papalapit na pag-unlad ng character sa maraming mga laro.

Ang diskarte ni Druckmann sa mga sunud -sunod na nagulat sa madla. Inihayag niya na hindi niya pinaplano ang mga pagkakasunod-sunod habang nagtatrabaho sa paunang laro, na nagsasabi na ang paggawa nito ay pagsasaksak sa sarili. Nakatuon lamang siya sa kasalukuyang proyekto, tinitingnan ang bawat laro bilang potensyal na kanyang huling. Ang anumang mga sunud-sunod na ideya ay organiko na isinama, sa halip na maging paunang plano. Gumagamit siya ng nakaraang trabaho bilang isang springboard, pagkilala sa mga hindi nalutas na mga elemento at potensyal na arko ng character. Kung walang nakakahimok na direksyon, iminumungkahi niya ang salaysay ng karakter na maaaring magtapos. Nabanggit niya ang Uncharted series bilang isang halimbawa, na binibigyang diin ang iterative na katangian ng pag -unlad ng character at pag -unlad ng kwento sa bawat pag -install.

Sa kabaligtaran, si Barlog, ay inilarawan ang isang maingat na binalak, magkakaugnay na diskarte, paghahambing ng kanyang proseso sa isang kumplikadong board ng pagsasabwatan. Natutuwa siya sa pagkonekta sa mga kasalukuyang proyekto na may mga ideya na naglihi mga taon bago, kahit na mga dekada na ang nakaraan. Gayunpaman, kinilala niya ang likas na stress at potensyal para sa salungatan na ipinakita ng pamamaraang ito, na binigyan ng mga paglilipat ng mga koponan at umuusbong na mga pananaw sa maraming mga proyekto. Ipinakita niya ang mga hamon ng pagpapanatili ng isang pangmatagalang pananaw sa maraming mga pagbabago sa tauhan at mga potensyal na hindi pagkakasundo ng malikhaing.

Nagpahayag si Druckmann ng kakulangan ng kumpiyansa na kinakailangan para sa pangmatagalang istilo ng pagpaplano ng Barlog, mas pinipili na tumuon sa mga agarang gawain sa halip na malayong mga layunin.

Ang pag -uusap ay lumipat sa emosyonal na pag -unlad ng laro. Ibinahagi ni Druckmann ang isang madulas na anekdota tungkol sa pananaw ni Pedro Pascal sa sining bilang "ang dahilan upang magising sa umaga," binibigyang diin ang pagnanasa na nagpapalabas ng proseso ng malikhaing sa kabila ng likas na pagkapagod, negatibiti, at kahit na mga banta. Kinilala niya ang napakalawak na presyon ngunit binigyang diin ang pribilehiyo na makipagtulungan sa mga taong may talento.

Pagkatapos ay nagtanong si Druckmann kay Barlog tungkol sa punto kung saan ang creative drive ay nagiging "sapat," lalo na sa ilaw ng kamakailang pagretiro ng isang kasamahan.

Ang tugon ni Barlog ay kandidato at introspective. Inamin niya na ang drive ay walang kabuluhan, isang walang tigil na panloob na presyon na nagpapatuloy kahit na matapos makamit ang makabuluhang tagumpay. Ang pag -abot sa isang milestone ay hindi nagdadala ng kasiyahan; Sa halip, nagpapakita ito ng bago, kahit na mas mapaghamong mga layunin. Inilarawan niya ito bilang isang "demonyo ng pagkahumaling" na pumipigil sa pagpapahalaga sa mga nagawa.

Sinulat ni Druckmann ang sentimentong ito ngunit may mas sinusukat na tono. Napag-usapan niya ang kanyang unti-unting disengagement mula sa pang-araw-araw na mga gawain upang lumikha ng mga pagkakataon para sa iba, sa kalaunan ay naglalayong kumpletuhin ang pag-alis mula sa matinding hinihingi ng industriya.

Si Barlog, sa isang nakakatawang counterpoint, ay nagpahayag ng kanyang hangarin na magretiro.