"New Oblivion: Remake -uiterlijk, Remaster -gameplay"

Toen Bethesda eerder deze week de vergetelheid onthulde, was ik verbaasd. De reis van 2006 naar Tamriel, ooit gekenmerkt door zijn eigenzinnige, aardappelgezicht personages en wazige landschappen met lage resolutie, is nu omgezet in het meest visueel verbluffende Elder Scrolls-spel tot nu toe. Geconditioneerd door een reeks underwhelming HD -remasters zoals Mass Effect Legendary Edition en Dark Souls Remastered , die nauwelijks verschillen van hun Xbox 360 -tegenhangers, die de keizerlijke stad zag die ik bijna twee decennia geleden verkende in Unreal Engine 5 met Ray Tracing was een openbaring. Bovendien is de game verbeterd met belangrijke upgrades om te bestrijden, RPG -systemen en tal van andere details. Dit bracht me ertoe vraag me af te vragen of Bethesda en de ontwikkelaar van het project, virtuo's, het verkeerd hadden genoemd. Moet dit niet de Oblivion -remake zijn in plaats van geremasterd?

Het bleek dat ik niet de enige was met deze gedachte. Veel fans hebben het een remake bestempeld, en zelfs Bruce Nesmith, de senior game -ontwerper van de originele Oblivion , merkte op: "Ik weet niet zeker dat [het woord] remaster het eigenlijk recht doet." Aanvankelijk sceptisch over het Remaster -label, na een aantal uren met het spel te hebben doorgebracht, werd het me duidelijk dat Oblivion Remastered er misschien uitziet als een remake, maar fundamenteel speelt als een remaster.

De redenen waarom de vergetelheid als een remake verschijnt, zijn eenvoudig: Virtuo's hebben uitgebreid werk verricht en "elk actief helemaal opnieuw" opnieuw ontwerpen. Visueel is alles wat je op het scherm ziet gloednieuw - van bomen en zwaarden tot afbrokkelende kastelen. Deze revisie zorgt ervoor dat vergetelheid voldoet aan moderne grafische normen, met prachtig gestructureerde omgevingen, verbluffende verlichting en een nieuw fysica -systeem dat de gamewereld realistisch beïnvloedt bij elke pijl- en wapenstaking. Hoewel de NPC's dezelfde personages uit 2006 zijn, zijn hun modellen volledig nagebouwd. Deze indrukwekkende transformatie is bedoeld om het spel niet alleen te repliceren zoals onthouden, maar om het te verheffen om te voldoen aan de visuele verwachtingen van 2025. Als ik dit vóór de geruchten van de remaster had gezien, heb ik het misschien aangezien voor de Elder Scrolls 6 .

Naast visuals heeft de gameplay belangrijke verbeteringen gezien. Combat voelt meer responsiever, waarbij longsword schommelingen niet langer lijken op ballonafschermen. De camera van de derde persoon bevat nu een functionele reticule, en alle menu's, van de Quest Journal tot dialoog en minigames zoals lockpicking en overtuiging, zijn vernieuwd. Het originele, problematische nivelleringssysteem is vervangen door een meer intuïtieve hybride van de vergetelheid en de benaderingen van Skyrim . Bovendien kunnen spelers nu sprinten. Met zulke uitgebreide visuele en gameplay -upgrades is het verleidelijk om dit als een remake te categoriseren.

Het onderscheid tussen remakes en remasters blijft echter troebel. Er zijn geen industriële standaarddefinities en uitgevers gebruiken deze termen vaak losjes. Rockstar's "definitieve editie" remasters van de Grand Theft Auto- trilogie behouden bijvoorbeeld hun blocky PlayStation 2-tijdperk look met louter verouderde texturen en moderne verlichting. De crash Bandicoot N. Sane Trilogy , ook wel een remaster genoemd, heeft daarentegen volledig nieuwe grafische activa en lijkt modern. Remakes zoals Bluepoint's Shadow of the Colossus en Demon's Souls Rebuild Games from the Ground Up maar blijven trouw aan de originelen, terwijl Resident Evil 2 gameplay opnieuw ontwerpt terwijl hij vasthoudt aan de oorspronkelijke structuur. Final Fantasy 7 remake en wedergeboorte veranderen radicaal ontwerp, script en verhaal. Deze voorbeelden illustreren het ontbreken van een uniforme filosofie bij het definiëren van remakes.

Historisch gezien werd een spel opnieuw opgebouwd in een moderne motor als een remake beschouwd, terwijl remasters beperkte upgrades waren binnen de oorspronkelijke technologie. Deze definitie wordt verouderd. Een meer passende moderne definitie kan een remaster classificeren als een grafische revisie die het ontwerp van de originele game behoudt met kleine kwaliteit van leven verbeteringen, terwijl een remake het spel volledig opnieuw ontwerpt. Onder deze definitie zou Demon's Souls en Metal Gear Solid: Delta worden beschouwd als remasters, waarbij de term "remake" wordt gereserveerd voor games die nieuwe interpretaties van oude ideeën bieden.

Dus, is de nieuwe versie van Oblivion een remake of een remaster? Na het spelen is het duidelijk dat Oblivion Remastered toepasselijk wordt genoemd. Terwijl de nieuwe activa en Unreal Engine 5 Ray Tracing het gloednieuw laten lijken, blijven de kerngameplay en structuur geworteld in het 20-jarige origineel. Zoals Bethesda uitlegde: "We hebben naar elk deel gekeken en het zorgvuldig opgewaardeerd. Maar bovenal wilden we nooit de kern veranderen. Het is nog steeds een spel uit een vorig tijdperk en zou als één moeten voelen."

De kenmerken van dat tijdperk zijn duidelijk in de laadschermen achter elke deur, de verwarrende overtuiging -minigame, de simplistische stadsontwerpen, de ongemakkelijke NPC -bewegingen en dialoog, de nog ietwat onhandige gevechten en de bewaarde bugs en glitches die toevoegen aan het eigenzinnige charm van het origineel.

Recente games zoals Obsidian's Avowed Showcase moderne vooruitgang in gevechten en verkenning, waardoor Oblivion Remastered als een relikwie wordt gevoeld. Toch blijft de magie van de wereld van Oblivion levendig, met zijn open velden vol mysteries en zijn ambitieuze functies zoals dynamische goblin -oorlogen en boeiende queststructuren. Hoewel zijn old-school benadering van de vrijheid van spelers verfrissend aanvoelt, onthullen de gedetailleerde details van het spel zijn leeftijd. Een echte remake zou deze elementen bijwerken, maar Oblivion Remastered gaat over het herbeleven van het verleden.

Videogames lenen vaak terminologie van andere media. In film zijn remakes nieuwe producties met nieuwe casts, bemanningen, scripts en sets, terwijl remasters bestaande films verbeteren om te voldoen aan moderne kwaliteitsnormen. Klassieke films zoals Jaws en The Godfather in 4K zien er ongelooflijk uit, maar blijven producten van hun tijd. Evenzo is de vergetelheid als een high-definition restauratie van een klassieke film, die visuele kwaliteit tot zijn grenzen duwt door zijn "buitenkant" in een nieuwe motor te herscheppen. Toch blijft het daaronder een product van de jaren 2000. Als Alex Murphy, uitvoerend producent bij Virtuo's, zei het toepasselijk tijdens de onthullingsstroom: "We beschouwen de Oblivion -game -engine als de hersenen en Unreal 5 als het lichaam. De hersenen drijven de hele wereldlogica en gameplay en het lichaam brengt de ervaring tot leven waar spelers bijna 20 jaar van hebben gehouden."

Oblivion Remastered is precies wat het beweert te zijn, en de prestaties ervan mogen niet worden onderschat. In plaats van erop te staan ​​dat het een remake is, moeten we het gebruiken als de benchmark voor remasters van andere grote AAA -bedrijven. Dit is de standaard die Mass Effect Legendary Edition en Grand Theft Auto: de trilogie had moeten ontmoeten. Oblivion Remastered is een werk van liefde, die eruitziet als een remake gemaakt door gepassioneerde handen, maar spelen als een remaster bewaard door toegewijde fans, en dat is precies hoe het zou moeten zijn.