Yoko Taro chwali ICO jako arcydzieło, które zrewolucjonizowało gry wideo

Yoko Taro, znany twórca Nier: Automata i Drakengard , niedawno omawiał głęboki wpływ ICO na gry wideo jako medium artystyczne. Wydany w 2001 roku dla PlayStation 2, ICO osiągnął status kultowy ze względu na minimalistyczną estetykę i sugestywną, bez słowa narrację.

Taro podkreśliła innowacyjną podstawową mechanikę gry - prowadząc Yordę, trzymając ją za rękę - jako rewolucyjne odejście od ustalonych norm rozgrywki. Zwrócił uwagę, że „gdyby ICO wymagało noszenia walizki wielkości dziewczyny, byłoby to niezwykle frustrujące”. Twierdził, że ta wyjątkowa interakcja była przełomowa, kwestionując konwencjonalne pojęcia agencji graczy.

W tym czasie projektowanie gier często priorytetowo traktowało angażującą rozgrywkę nawet z wyjątkowo uproszczonymi wizualizacjami. ICO priorytetowo traktowało wpływ emocjonalny i głębokość tematyczną w stosunku do czysto mechanicznych innowacji. Taro uważa, że ​​ICO wykazało, że sztuka i narracja mogą być integralną częścią rozgrywki, a nie zwykłymi ozdobami.

Nazywając ICO „epoch-raking”, Taro przypisał mu znacząco zmianę przebiegu rozwoju gier. Pochwalił jego zdolność do przekazywania głębokiego znaczenia poprzez subtelne interakcje i atmosferyczne budowanie świata.

Poza ICO Taro cytował Undertale (Toby Fox) i Limbo (PlayDead) jako podobnie wpływowe tytuły. Twierdził, że te gry rozszerzyły ekspresyjny potencjał interaktywnych mediów, udowadniając zdolność gier wideo do głębokiego zaangażowania emocjonalnego i intelektualnego.

Uznanie Taro dla tych gier zapewnia cenny wgląd w jego proces twórczy i ewolucję gier wideo jako wyrafinowanej i wszechstronnej formy sztuki. Jego perspektywa rezonuje głęboko z fanami, którzy rozpoznają artystyczną linię łączącą te wpływowe tytuły.